De ontwikkelingen van de seizoenen in het park zijn zo bijzonder. Als ik tijdens een wandeling opeens een slechtvalk op een boomtak zie, na twee uur turen door mijn verrekijker, dan is mijn dag weer helemaal goed.

Ellen Eriks is gids in Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Haar expertise? Schoolexcursies met de jongste kinderen, zij vindt het fijn om volgens een vast stramien te gidsen. Dat gaat net wat beter met jonge kinderen dan met volwassenen, die vaak heel veel extra vragen hebben waar je wel heel veel kennis voor nodig hebt! Roodborst en Pimpel is een excursie die zij zelf heeft ontwikkeld, voortgekomen uit een vraag van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland.

Jac.P. Thijsse

Ellen kreeg natuur met de paplepel ingegoten. Zij werkt in het primair onderwijs als docent van jonge kinderen rond de 6/7 jaar en is nu al 10 jaar actief in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland, als gids en ook enkele jaren bij de balie in het bezoekerscentrum: “Toen ik de oproep zag voor nationaal parkgidsen dacht ik gelijk: dit ga ik doen! Ik hou heel erg van de natuur. Dit komt ook door mijn opa. Hij was een soort Jac.P. Thijsse. Met opa ging ik vaak de bossen en duinen in, hij leerde mij van alles over de verschillende planten en dieren. Met mijn oma ging ik op zoek naar de weidevogels. We kampeerden en verzamelden wij van alles, bloemen drogen, inplakken. Toen mocht je nog plantjes plukken’.

Vogelspotten

Ellen onderneemt van alles in het Nationaal Park: wandelen met vriendinnen, zwemmen, kijken naar de bloeiende meidoorn, langs de mooie dennenappelplek waar de specht zijn hol heeft gemaakt, kijken naar spelende kinderen bij de grote zandbergen van ’t Wed waar ze sporen kunnen ontdekken en hard vanaf rennen. Maar het liefst zit ze in de duinen: “Achter duinmeer ‘t Wed zit ik graag in een mooie diepe duinpan waar je even rustig een boek kan lezen, of uitkijken over het meertje. En een andere favoriete bezigheid van mij is vogelspotten in de vroege ochtend. Dan doe ik de blauwe wandeling vanaf het Bezoekerscentrum naar Parnassia en naar het Vogelmeer. De ontwikkelingen van de seizoenen in het park zijn zo bijzonder. Als ik tijdens een wandeling opeens een slechtvalk op een boomtak zie, na twee uur turen door mijn verrekijker, dan is mijn dag weer helemaal goed. En dat is vaak niet heel vanzelfsprekend: “Rondom duinmeer ‘t Wed is de natuur veelvuldig belopen, omdat er veel gesport en gespeeld wordt. Toch blijven er mooie kleine dingen zoals sporen van een hert, of een salamander. De natuur houdt zich ook wel staande daar.”

Zaadje planten

Als gids voor kinderexcursies maakt Ellen iedere keer weer mee dat de kleintjes hun verwondering over wat leeft in de natuur uiten. Hun nieuwsgierigheid is hartverwarmend en biedt hoop voor de toekomst: “Het allerleukste is het tijdens een Ko Duinkonijn excursie, waarbij groep drie kleine diertjes zoekt en dat ze dan allemaal met hun neus in de blaadjes aan het speuren zijn. Hier wordt het zaadje bij de kinderen geplant om te kijken, te zoeken en om vaker het bos en de natuur in te gaan samen met hun (groot)ouders. De verwondering op zo’n moment dat vind ik het tofste om mee te maken. En Ellen herkent zichzelf in de kinderen: “Ik zie een spiegel van mijn eigen opvoeding, als kind was ik al vaak buiten in de natuur, werd nieuwsgierig gemaakt. Dat geef ik nu weer door aan de volgende generaties.”

Onderwijs

Hoe houd je kinderen het beste betrokken bij de natuur? Ellen weet het wel: “Het is heel belangrijk voor ouders en scholen dat ze de natuur in het onderwijspakket houden. Jonge kinderen moeten heel vaak buiten zijn, de natuur in gaan. Als je in je jeugd de natuur meemaakt dan koester je dat. Dan voel je het in je lijf, je handen en je neus. Voor de natuur moet je zorgen. Er zijn steeds minder mogelijkheden voor kinderen om rondom hun huis in het groen te spelen. Juist vanuit het onderwijs zou ik ze willen enthousiasmeren, om naast het hoofd ook het hart en de zintuigen te gebruiken, meer dan alleen beetje buitenspelen. Natuur niet zien als verloren tijd en onderdeel maken van hun leertijd.”

Toekomstdroom

Als het aan Ellen ligt dan blijft Nationaal Park Zuid-Kennemerland behouden voor de komende generaties. “Educatie is een belangrijk onderdeel van de bewustwording. Het gaat nu al heel goed, maar het kan nog veel beter: Er zou voor kinderen bijvoorbeeld een belevingshuis kunnen komen. Zelf kruipen in een konijnenhol bijvoorbeeld en zo veel meer zien en beleven. Meer echte planten neerzetten, boomstammetjes, een tonderzwam etc. en dan echt voelen. Dat het kinderen echt raakt”.