Nog enkele weken en dan is het zover. Na een vast verblijf van inmiddels al 5 en een halve maand is het nog maar een paar weken wachten en dan is een wolvin op de Veluwe officieel de eerste wolf die zich na 150 jaar opnieuw in Nederland gevestigd heeft.
Door kenners wordt eigenlijk niet meer getwijfeld dat vestiging aanstaande is. Er gaat immers momenteel geen speurtocht voorbij of er worden nieuwe wolvenkeutels gevonden op de Veluwe, keutels die duiden op een heus wolventerritorium. En inmiddels lijkt het erop dat op de Veluwe meer wolventerritoria worden gemarkeerd, zodat we over een tijdje niet 1, maar mogelijk 2 wolventerritoria hebben. Daarmee lijkt de wolf goed op weg om de jongste aanwinst te worden in de Nederlandse natuur.
Het DNA onderzoek van de gevonden keutels kan nog roet in het eten gooien, want als al die keutels van andere, nu nog onbekende wolven, blijken te zijn, dan gaat de teller voor vestiging opnieuw lopen. Die kans acht ik echter klein, gezien de honkvastheid van de plekken waar keutels worden gevonden.
Net als in Vlaanderen kan het na vestiging rap gaan. Op de Veluwe markeren nu twee vrouwelijke wolven en bekend is dat juist die vaak de eerste aanzet geven tot een nieuw wolventerritorium. Mannetjes zwerven langer en verder rond en zijn vooral op zoek naar een geschikte partner. Als zo’n zwervend mannetje de Veluwe bereikt kan weinig meer misgaan zou je denken, maar het zijn de wolvinnen die bepalen of de nieuwe vrijer mag blijven of niet. Het blijft dus nog even spannend in 2019. Krijgen we dit jaar een wolvenpaar? Of wellicht al jongen of blijft het bij vestiging van solitaire wolvinnen? Aan de Veluwe zelf zal het niet liggen: daar is zat ruimte, rust en voedsel in de vorm van zwijnen en herten. Voor nu is het wachten op de eerste mannelijke wolf die niet in Drenthe of Overijssel blijft hangen, maar de IJssel oversteekt en de Veluwe bezoekt.
Vroeg of laat zal vestiging van wolven op de Veluwe een feit zijn en zullen er jaarlijks jonge wolfjes worden geboren. Daar zal het niet bij blijven. Ook andere geschikte gebieden in Nederland krijgen te maken met wolven die zich vestigen of pogingen daartoe doen. Drenthe maakt daarop een grote kans, vanwege zijn vele natuurgebieden en omdat daar veel wolven vanuit Duitsland het land binnen komen. Dat zal in de toekomst nog meer worden gezien de groei van de Duitse wolvenpopulatie en de jonge wolven die wellicht geboren zullen worden op de Veluwe. En met de in 2019 te verwachten jonge wolven uit het Vlaamse Leopoldsburg als bron, maken ook het natuurrijke zuiden van Brabant en Noord-Limburg een goede kans op wolventerritoria. Gezien de vele drukke wegen die wolven over moeten steken ligt een vestiging van wolven in de duinen op korte termijn niet voor de hand. Dit is voor een verdere toekomst echter zeker niet uitgesloten. Wolven maken voor hun territoria, een forse aanspraak op ruimte. Hoewel er variatie voorkomt is dat toch al snel zo’n 200 km² per territorium. Dus bij het opnieuw vestigen van wolven in Nederland moet je op de lange termijn eerder aan tientallen dan honderden wolven denken. Hoe de ontwikkelingen precies zullen gaan blijft koffiedikkijken. Wolven leggen immers grote afstanden af en bepalen zelf waar ze zich vestigen.
Tekst en foto's: Leo Linnartz
Ark Natuurontwikkeling en betrokken als wolven-expert bij Wolven in Nederland